من دیگر امیرعباس مهندس نیست
دفتر کوتاهی از اشعار تقریباً سوررئالیستی و انتزاعی است که به سبک شعر سپید خواستهها و نگرشهای انسان معاصر را ـ انسانی که صنعت و تکنیک و ارتباطات را تجربه کرده است ـ بازگو میکند. شاعر هم احساسات به همریختهای دارد و هم سبک و زبان ویژهای که ضد ساختار بودن توصیف مناسبی از آن است. این ضد ساختار و فرمول حرکت کردن حتی از عنوان پیداست.