سبد سفارش شما خالی است!

چرا شاهنامة فردوسی هم در روزگار زندگی شاعر مورد توجه و تحسین ایرانیان قرار گرفته و هم بعد از روزگار وی با همة مشکلاتی که به ایرانیان روی آورده از رواج و انتشار روزافزون بازنایستاده است؟ پاسخ این سئوال را در دو کلمه می‌توان بیان کرد: استواری مطالب و استواری عبارت. منظور از استواری مطالب در شاهنامة فردوسی آن است که استاد توس در نظم کتاب عظیم خود هیچ‌گاه پیروزی از مآخذ و مدارک قدیم را مورد غفلت قرار نداد. در خصوص استواری عبارت شاهنامه نیز باید گفت که سهولت بیان و فصاحت بی‌نظیر و بلاغت عالمگیر فردوسی به میزانی است که هنوز پس از گذشت هزار سال، سراسر شاهنامه حتی برای طبقاتی که اطلاعشان از ادب فارسی متوسط باشد به آسانی قابل فهم است و در همان حال آوردن نظیر برای ابیات بلندپایة شاهنامه در تمام این هزار سال حتی برای فصحای بزرگ و مشهور پارسی‌گوی امکان نیافته است. نگارنده در کتابچة‌ حاضر با مراجعه به نسخه‌های گوناگون شاهنامه ابیاتی را برگزیده که فردوسی از زبان خود گفته است؛ فردوسی در آغاز، پایان یا میانه داستان‌هایی که از دفترها به گونة شفاهی با امانت کامل به شعر پارسی درمی‌آورده گاه‌گاه خود نیز اندرزهایی را بیان می‌کرده است. نگارنده آن‌گاه شرح ابیات و معنی لغات را آورده است.