سبد سفارش شما خالی است!

نگارنده در این پژوهش کوشیده تا با نگاهی بر مساله‌ی آسیب‌شناسی انقلاب اسلامی در دوره‌های مختلف، راه‌کارهایی برای حل این آسیب‌ها عرضه نماید. بر این اساس ابتدا کلیاتی در خصوص آسیب‌شناسی بازگو شده که از آن جمله است: "ضرورت و جایگاه آسیب‌شناسی انقلاب اسلامی در مطالعات انقلاب اسلامی"، "آسیب‌شناسی در پرتو پدیده‌ی انقلاب ـ نظام"، "بررسی مفاهیم جامعه‌شناختی موثر در مطالعات آسیب‌شناسی" و "وجوه مشترک انقلاب‌ها، مقدمه‌ای بر آسیب‌شناسی"، "در بخش دوم نیز آسیب‌های فراروی انقلاب اسلامی معرفی و تشریح شده است که برخی از آن‌ها عبارت‌اند از: آسیب‌های ناشی از تحولات جنگ تحمیلی، تعارض جمهوری اسلامی با دنیای سکولاریسم و آسیب‌های پیش روی آن، و آسیب‌شناسی علوم انسانی در انقلاب اسلامی. در بخشی از کتاب، تصریح گردیده است: "وضعیت‌های بعد از انقلاب که بسترهای مناسب برای بروز آسیب‌ها گردیدند عبارت‌اند از: ضعف و وابستگی نظام اقتصادی که در اثر جنگ و تحریم اقتصادی، مدیریت کشور را با مشکل روبه‌رو می‌ساخت؛ بی‌ثباتی سیاسی که مانع از بازماندن فضای سیاسی کشور و آزادی بیان و تضارب آرا و افکار گردید؛ بی‌پیشینگی و حداقل کم‌سابقه‌ بودن تغییرات بنیادی رومی و فرهنگی که در حول و حوش انقلاب، اتفاق افتاد که نتیجه‌ی آن دشواری و سخت شدن تقاضای پایداری و ماندگاری این روحیات برای مدت‌های طولانی در جامعه بود. علاوه بر این‌ها متغیرهای میانجی شامل محدودیت زمانی برای دست‌یابی به اهداف، کمبود نیروی انقلابی متخصص و ضعف عملکرد ارگان‌های حکومتی به علل کم‌تجربگی و یا خرابکاری منافقان می‌شوند".