سرگذشت سرود و ترانهسرائی در ایران
در کتاب مصور حاضر، ترانه و سرود و تفاوت آنها، نیز ترانهسرایان و آهنگسازان از دیرباز تا کنون به همراه نمونهای از آثار هر یک و شرح اجمالی زندگی آنان، معرفی شدهاند. بر این اساس نگارنده خاطرنشان میسازد. "سرودها و داستانها، اشعار و آهنگهایی متین و متناسب دربار و مجالس رسمی بود که به لهجهی ادبی و رسمی کشور در مدح و وصف، منظرهسازی، داستان و تشویق به مزایای اخلاقی، سروده میشد و از همینرو، آنها را در اغلب موارد، سرودهای خسروانی یا خسروی و نیز سروده پهلوی یا پهلوانی گفتهاند زیرا لهجهی پایتخت، پهلوی بود، اما ترانه برای تفریح مردم به لهجههای مختلف و در وزنهای لطیف سروده میشد و چون دو بیتیهای فارسی هم نظیر دو بیتیهای باباطاهر از جمله اشعار محلی است با آهنگهای محلی خوانده میشد، ترانه به معنی دو بیتی نیز آمده است.