سبد سفارش شما خالی است!

در کتاب حاضر تلاش می‌شود با توجه به مفهوم «هویت» و نقش «ساختار نظام بین‌الملل» به بررسی سیاست خارجی ایران و اسرائیل در دوره پهلوی دوم و جمهوری اسلامی پرداخته شود. جهت‌گیری سیاست و روابط خارجی ایران در دوره پهلوی دوم در ارتباط با جهان غرب و در ذیل آن ارتباط با اسرائیل براساس مؤلفه‌های هویتی «تجددگرایی» و«ناسیونالیسم گرایی» تعیین می‌شد. نظام پهلوی هویت خود را در کلان روایت‌های هویت غرب تعریف و بر مبنای آن به دوستی و دشمنی خود در روابط بین‌الملل را مشخص می‌کرد. با پیروزی انقلاب اسلامی و تسلط گفتمان اسلام سیاسی و تأثیرگذاری این گفتمان بر عرصه‌های فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و اجتماعی، سیاست و روابط خارجی ایران نیز دچار تغییر و دگرگونی بنیادین گشت.