سبد سفارش شما خالی است!

این نوشتار، بازنویسی خاطرات و سفرنامه‌ی یک ایرانی به نام "عبدالحمیدبن محمد" است که به اتفاق عده‌ای از سیاحان و دریانوردان انگلیسی به قطب شمال مسافرت کرد. وی در بخشی از این خاطرات می‌گوید: "در نقاطی که سربالایی شروع می‌شد دریانوردان سورتمه‌ها را می‌کشیدند ولی در سرپایینی‌ها همه روی سورتمه‌ها می‌نشستیم و به سرعت پایین می‌آمدیم. این نوع سفر برای همه‌ی ما تازگی داشت و به طور طبیعی سرگرمی خوبی بود و تا مدتی تمام فکر و هواس ما را به خود جلب کرده بود. در بعضی نقاط روباه‌های قطبی که پشم‌های سفید بلندی داشتند از گودال‌های پر از یخ و برف بیرون می‌آمدند و می‌دویدند. شاندون می‌گفت مراقب باشید خرس‌های سفید به ما حمله نکنند زیرا حیوانات دیگر این نقاط خطرناک نیستند. فقط از خرس سفید باید ترسید. دریانوردان با دقت و مراقبت تمام به اطراف می‌نگریستند و هر جا سایه‌ای به چشمشان می‌خورد با وحشت نشان می‌دادند و می‌گفتند خرس، خرس ... یک مرتبه واقعا خرس بزرگی با دو بچه‌ی خود از هزار متری سمت چپ ما گذشت ...".