نه گفت و گو با روبرتو چولی در باب بداههپردازی
روبرتو چولی، متولد 1934 در میلان، یکی از بزرگترین و جالبترین کارگردانهای دوران معاصر است. وی نخستین کارگردان خارجی است که بعد از انقلاب اسلامی ایران و در جشنوارة بینالمللی تئاتر فجر با آثاری جهانی و ماندگار همچون پینوکیو فاست، باغ آلبالو، شازدهکوچولو، تیتوس آندرونیکوس و... تئاترش را به تماشاگر ایرانی معرفی کرده است. ایدة بنیاد فرهنگی و انسانگرانة وی به بهترین وجهی، در قالب پروژة «جادة ابریشم» نمود یافته است. کتاب حاضر، حاوی نه گفتوگوی انتقادی روبرتو چولی دربارة بداههپردازی است. وی در این گفتوگوها به توصیف فرآیند کار گروهی، مفاهیم زیباییشناسانه و سیاسی، ماهیت کار بازیگر، مفهوم بداههپردازی و در نهایت دیدگاه شخصی خود از تئاتر، به عنوان عامل تغییر اجتماعی میپردازد. عنوان برخی از گفتوگوها عبارتاند از: آزادی در زندان، عصر میمونها، یک زندان بهتر، زندگی نزد بازیگر است، تئاتر برای بیگانگان، اثرگذاری جهانی و... .