سبد سفارش شما خالی است!

در شماره‌ی حاضر از این داستان، "ژرژ" کوچولو پس از بازگشت به ستاره‌ی خویش، با گل سرخ، گفت و گو می‌کند. او در پاسخ گل سرخ که می‌گوید: زمین را چگونه گذراندی؟ می‌گوید: "همیشه تنها، زیرا هرگز نمی‌یافتم آن گل سرخ شادی را که صدای از هم دریدن گوشت پاکیم از زیر خار ـ دندان‌های ـ لذتش به گوشم نرسیده باشد! همیشه گوش به در، زیرا می‌ترسیدم مبادا شادی، دزدکی از پلوتو ـ سیاره‌ی سرد زندگیم بگذرد و نمی‌توانم! همیشه پر از راز، زیرا هرگز نمی‌یافتم آن شاه کلید پرشوری را که توان گشودن قفل همیشه خاموش قلبم را داشته باشد! همیشه بی‌امید، زیرا هرگز نمی‌خواستم بیابم، بلکه دوست داشتم بسازم خورشیدی در تاریکی".