سبد سفارش شما خالی است!

پری و پریان اگرچه نادیدنی هستند اما در ادب فارسی نماد زیبایی و زنانگی به‌حساب می‌آیند. پریان در گذشت زمان از دل اسطوره‌ها تاکنون هر لحظه به یک شکل معرفی شده‌اند. پیش از آیین زرتشت، پری، ایزدِ باروری است، پس از رواج آیین زرتشت، پری، نماد فریب و اغواگری شناخته شده است و زیبایی چهره وی این نقش را پررنگ می‌کند، اما پس از اسلام پری به‌گونه‌ای با جن یکی می‌شود و کم‌کم در قصه‌ها خود را نشان می‌دهد، اما از آنجا که پری، سرشتی کام‌جویانه دارد نمی‌تواند همیشه پری نیکوکار باشد و به نظر می‌آید با گرته‌برداری از روی جن، پریان هم در قصه‌ها نقش دوگانه‌ای دارند. نویسنده در این کتاب، کوشیده است تا جایگاه و نقش پریان را در ادب پارسی، بررسی کند.