سبد سفارش شما خالی است!

«روزگار نخست»، مجموعه‌ای است فراهم‌آمده از هفت گفتار پیرامون دیباچه شاهنامه که رشته‌ای آشکار و پنهان این جستارها را به هم پیوند می‌دهد. مطالب کتاب که جلوه‌گاه اندیشه و باورهای شخص فردوسی است برخلاف کوتاهی‌اش دربردارنده نکته‌های مهم و مغفول مانده‌ای است که این اثر در صدد آشکار نمودن بخشی از آن بوده است. بنابراین ضمن ارائه تغییرهای تازه از برخی ابیات دیباچه، کوشش پژوهنده بر آن بوده تا به‌گونه‌ای تلافی فرهنگ کهن ایرانی و فرهنگ شیمی - اسلامی را در آن آشکار کند و حتی پرداختن به اندیشه‌های زروانی در یکی از مقالات را نیز باید در همین راستا تعبیر نمود. از این گذشته، شرح علاقه فردوسی به «ابومنصور محمدابن‌عبدالرزاق» نیز ناظر به هویت جراحت‌یافته‌ی انسان ایرانی است. انسانی که شکوه حکومت پارتی را جست‌وجو می‌کند؛ شیوه حکمرانی‌ای که روبه آزادی‌خواهی، آزاداندیشی و استبدادگریزی بود.