سبد سفارش شما خالی است!

عصر صفویه، نخستین حکومت ملی در ایران بود که مذهب شیعه را به رسمیت شناخت و از این رهگذر با حرکت تشیع در ایران و جهان، عاشورا به‌عنوان پُررنگ‌ترین نقطه‌عطف برای هر جامعه شیعی دارای اهمیت مضاعف بوده است. در دوره صفویه، پایگاه اقتصادی از طریق ایجاد نهاد اوقاف بنابر توجه شاهان صفوی برای عزاداری فراهم شده و شیوه سوگواری شکل تکامل‌یافته‌تری گرفت و عزاداری ایام محرم مشخصه ایرانی پیدا کرد. موضوع این کتاب، بررسی روند تکوین مراسم شیعی و تبلور مظاهر آن در سوگواری‌ها به‌ویژه عزاداری و سوگواری امام حسین (ع) در آینه فرهنگ مردم ایران با محوریت عصر صفویه و نگاه سفرنامه‌نویسان اروپایی به این مراسم بوده است.