سبد سفارش شما خالی است!

سبک عراقی به سبکی از شعر پارسی گفته می‌شود که از اواخر قرن ششم تا قرن نهم هجری رواج و ادامه داشته ‌است. نام این سبک ازعراق عجم گرفته شده ‌است، اما رواج این سبک محدود به سرزمین عراق عجم نبود و در نواحی دیگر نیز رواج داشت. «ابوالفرج رونی»، «سیدحسن غزنوی» و «جمال‌الدین اصفهانی» از بنیان‌گذاران و «کمال‌الدین اصفهانی»، «سعدی»، «عراقی» و «حافظ» از نمایندگان این سبک به ‌شمار می‌روند. در این کتاب با احوال، آثار و نمونه اشعار چهار شاعر سبک عراقی،«انوری ابیوردی»، «جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی»، «ظهیر فاریابی» و «کمال‌الدین اسماعیل» ملقب به «خلاق‌المعانی» آشنا می‌شوید. در این کتاب از هر شاعر سه قصیده و غزل تحلیل شده است.