سبد سفارش شما خالی است!

نگارنده ابتدا شاهنامه و عناصر نمایشی آن را معرفی می‌کند که از آن جمله است پیرنگ، گفت‌وگو، قهرمان‌سازی، کشمکش، گره‌افکنی و گره‌گشایی، بحران، تعلیق، اوج و زمان و مکان (به همراه نمونه‌هایی از وصف زمان و مکان در داستان‌های پهلوانی شاهنامه). سپس قابلیت‌های نمایشی را در داستان "رستم و اسفندیار" و "سیاوش و سودابه" بازگو می‌کند. در بخش دیگری از کتاب، نگارنده به مقایسه جنبه‌های نمایشی داستان‌های پهلوانی شاهنامه و ذکر و جوه افتراق و اشتراک آن‌ها، دست می‌زند. "تاریخچه و مراحل اقتباس از شاهنامه"، "بررسی تطبیقی نمایش‌نامه‌ی مرگ روئین تن با داستان رستم و اسفندیار شاهنامه‌ی فردوسی"، "مقابله‌ی دو صحنه از نمایش‌نامه‌ی رستم و سهراب پری صابری با اصل اثر" و "بررسی تطبیقی یک نمایش‌نامه‌ی حماسی اقتباس شده با اصل اثر" از دیگر مطالب کتاب به شمار می‌آید. نگارنده در خاتمه اذعان می‌کند: "اگر چه مشترکات داستان‌های پهلوانی شاهنامه با داستان‌های نوین بسیار است، اما بعضی خصوصیات، داستان‌های شاهنامه را نه تنها از آثار نمایش امروزی که از قصه‌های کهن نیز متمایز می‌سازد. از وجود عنصر ماوراء الطبیعه و قدرت‌های شگرف شخصیت‌ها ـ که خاص افسانه‌ها و اسطوره‌هاست ـ که بگذریم، زاویه‌ی دید به کار گرفته شده در این قصه‌ها و استفاده‌ی کم‌تراز گریز به جای تعلیق را باید از مختصات خاص شاهنامه برشمرد".