سبد سفارش شما خالی است!

پژوهشی است درباره کیفیت تبلیغ و انتقال علم به نسلهای بعدی و آسیبشناسی آن. در این نوشتار ضمن بیان مراحل انتقال معارف دینی، به ویژگیهای علم و آفات آن اشاره شده و شرایط حاملان علم و ویژگیهای تبلیغ صحیح و انتقال مطلوب علم به نسلهای آینده مورد بحث و بررسی کارشناسی قرار میگیرد. نگارنده در مورد حفظ و نگهداری علم و متعلم اشاره کرده و مسئولیتهای علما در خدمتگذاری به مردم را گوشزد مینماید. وی قول بلیغ، قول معروف، قول سدید، قول میسور، قول لیّن، قول احسن، قول کریم و استفاده از استدلال و تمثیل در گفتار را از مهمترین روش و عوامل انتقال معارف عنوان کرده و نوع رفتار و زندگی عالمان دینی را نیز حساس دانسته است.