سبد سفارش شما خالی است!

این کتاب در یازده فصل نگاهی است بر زندگی، آراء، آثار و افکار «جلال‌الدّین سیوطی». در معرفی وی آمده است: «جلال‌الدّین سیوطی (911ـ849) در قاهره مصر متولّد شد. وی پیش از هفت سالگی حافظ کلّ قرآن شد. آن‌گاه بسیاری از متون و کتب را در موضوعات فقه، حدیث، نحو و لغت حفظ نمود و به خاطر داشتن اشتیاق و علاقة فراوان به درس به «ابن الکتب»؛ یعنی فرزند کتاب ملقّب شد. مهم‌‌ترین حوادثی که در زندگی علمی و فکری سیوطی به چشم می‌خورد این است که او در ابتدای سال 866 یعنی زمانی که 17 سال بیشتر نداشت به کرسی تدریس علوم عربی (صرف و نحو) دست پیدا کرد و در همین سال اوّلین ثمره فعّالیت علمی خود را در قالب کتابی به نام «شرح الاستعاذه والبسملة» در اختیار مشتاقان علم و دانش قرار داد. در سال 871 هجری اجازه افتاء و تدریس فقه پیدا ‌کرد. او توانست سال 888 هجری حدود 240 مجلس حدیث در موضوعات مختلف املا نماید. او علاوه بر تبحّر در نثرنویسی، شاعر توانمندی نیز بود. بهترین اشعار سیوطی در مرثیه، ابیاتی است که در فراق استادش، «تقی‌الدّین الشمس الحنفی» سروده است.»