سبد سفارش شما خالی است!

چشم‌انداز ادبیات، همواره زنده از گذشته‌ می‌آید و میل به آینده دارد. هرجا سخنی از دیروز و فردای باورهای آدمی است: وظیفه و کارکرد ادبیات، خود را کاملا به رخ می‌کشد، چرا که موضوعات یک متن ادبی از چیدمان عاطفی واژه‌ها در بستر زبان سرچشمه می‌گیرد. دنیای پیچیدۀ ادبیات چون دریچه‌ای تازه ـ به دور از نیک و بد جهان ـ برای رستاخیز دیدن و شنیدن زیبایی‌ها، زشتی‌ها، آشوب‌ها، شادی‌ها و رنج‌های آدمی، برابر مخاطبان خود گشوده می‌شود و به لحاظ زیبایی شناختی، بازتاب یک کوشش مضاعف ذهنی است. در حوزۀ زبان که دال به سمت مدلول در حرکت است، نویسنده‌ برای درونی کردن آشوب‌های انسانی، به بیانی تازه دست می‌زند و با خطر کردن، خروش گمشدۀ آدمی را دوباره کشف و عرضه می‌کند. کتاب حاضر بخشی از مجموعه گفتارهای به چاپ رسیده در مطبوعات فرهنگی در دو دهۀ اخیر در زمینۀ فرهنگ و ادبیات است. عناوین برخی از مقالات عبارت است از: چشم‌انداز ادبیات چگونه برپا می‌شود؛ ادبیات، سرچشمۀ بازتاب حافظه‌های جمعی؛ رمان جنگ، اما هنوز نوشته نشده‌ها؛ رویکرد ترجمه در پیوند با توانمندی‌های زبان فارسی؛ و مروری بر چشم‌انداز ادبیات سیاسی در جنگ‌ها و گاهنامه‌های ادبی در ایران.