سبد سفارش شما خالی است!

در مهر و موم‌های پایانی قرن نوزدهم م، هنرمندانی سر بر آوردند که صلابت صفحه تصویر را محو و زایل ساختند و آثارشان را به صورت سطح محضی درآوردند که روی آن نمایشی از بازی لذت‌بخش رنگ و نور تصویر گشته بود. نقاشان امپرسیونیست در پی آن بودند تا انزجار خود را از نقاشی قراردادی ابراز داشته و آزادی خود را به عنوان هنرمندانی که سرانجام توانسته‌اند خود را از قید فرم، طرح و پرتره‌های روشن و دقیق برهانند، اعلام دارند. در این کتاب چگونگی رابطه جنبش پدیدارشناسی و مکتب امپرسیونیسم مورد مطالعه قرار می‌گیرد و امکان پیگیری ریشه‌های پدیدارشناسی در سبک امپرسیونیسم از طریق بررسی وجوه اشتراک این دو جنبش، شرح داده می‌شود.