با کفشهای بیصدا گم میشوم
سرودههای این دفتر اغلب حاوی مضامین اجتماعی، نقد پارهای مسائل و سنتهای تاریخی، مسائل زنان و مانند آن است؛ برای نمونه: در آن سالهای مرده، کور/ در دل دهکدهای دور/ دخترکی/ زانوانش از عبور رهگذری لرزید/ دستمالی سیاه و فرسوده/ بر درختی سالخورده و عریان/ در پاییز رقصید/ پیرمرد دهقان/ از توبره موروثیاش/ بر زمینهای سرخ و سرد/ بذری برای بهار پاشید/ پسرک نیمه دیوانه/ توانست/ برههای معصوم اهل دهکده را/ از هجوم سیلابی که بر وحشت انسان و حیوان/ جاری شده بود/ به صاحبانشان باز گرداند/ اکنون/ زنی از هجوم تکرار و تداعی/ با جاده و آینه/ در ستیز است.