دوست من خدا
دکتر "بهرام شکری" در مرداد ماه 1336 هـ . ش در شهر میانه چشم به جهان گشود. پس از طی دوران کودکی و تحصیلات ابتدایی به همراه خانواده به تهران آمد و بعد از طی دوران متوسطه در سال 1354 وارد دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی شد. در همان سال در آزمون ورودی دانشگاه شریف و دانشگاه فنی تبریز نیز پذیرفته شد. اما به دلیل علاقه و این که معتقد بود در رشتههای پزشکی به مردم نزدیکتر است، تحصیل در رشتهی دندانپزشکی را انتخاب نمود. از فعالیتهای شاخص وی عبارت است از: راهاندازی انجمن اسلامی دانشگاه شهید بهشتی در سال 1354 و نوشتن اساسنامهی انجمن؛ تشکیل کمیتههای علمی به منظور سامان بخشیدن به کار علمی و اداری دانشگاه بعد از انقلاب؛ راهاندازی کلینیک دندانپزشکی سپاه در نزدیکی بیمارستان امام خمینی؛ راهاندازی کلینیک دندانپزشکی در یکی از محرومترین محلات شهر زاهدان؛ راهاندازی تیمهای داوطلب دندانپزشکی به مناطق محروم سیستان و بلوچستان، ترکمنصحرا، گنبد کاووس، ارومیه و اطراف تهران؛ و تلاش برای تجهیز مدارس پایین شهر به یونیت و سایر تجهیزات دندانپزشکی. وی سرانجام در مورخ دوم مرداد 1360 هـ . ش در روز انتخابات ریاست جمهوری شهید رجایی به اصابت 14 گلوله به وسیلهی منافقین به شهادت رسید. کتاب حاضر به شرح زندگی بهرام شکری در قالب داستان اختصاص یافته است.