سبد سفارش شما خالی است!

این کتاب درباره‌ی تاریخچه و تعالیم بهائیت و عملکرد رهبران و اعضای این فرقه در طول صد و پنجاه سال حیات آن است. در فصل اول از پیشینه‌ی تاسیس فرقه‌ی بابیت، سرگذشت سیدعلی محمد شیرازی ("باب")، سرگذشت میرزاحسینعلی نوری ("بهاءالله") که جانشین باب شد، و سرنوشت بابیان و بهائیان پس از بهاءالله و پراکندگی طرفداران این دو فرقه صحبت شده است. در فصل دوم گزیده‌ای از تعالیم دینی باب و بهاء و فروع آموزه‌های آن‌ها و نقل قول گزیده‌هایی از متون مذهبی ایشان آمده است. در فصل سوم تاریخچه‌ی بهائیت پس از بهاءالله، و در دوران جانشینان او، "عباس افندی (عبدالبهاء، پسر بهاءالله)، سپس شوقی افندی (نواده‌ی عباس افندی) و اختلاف‌ها و انشعاب‌های بعدی پی‌‌گیری شده است. در فصل چهارم وابستگی‌های خارجی رهبران و اعضای فرقه‌ی بهائیت و نقش کشورهای استعماری، به ویژه انگلیس در ایجاد و گسترش بهائیت نشان داده شده و بر این نکته تاکید شده که استعمارگران با ایجاد و حمایت و گسترش فرقه‌های مذهبی در کشورهای اسلامی، از جمله ایران، اهداف و برنامه‌های تفرقه‌افکنانه‌ی مشخصی را پی‌گیری می‌کردند. در این بخش از بسیاری افراد و تشکل‌های بهایی ایران نام برده شده و عملکرد آن‌ها در چارچوب دیدگاه یاد شده، نقد و ارزیابی شده است. در آخرین فصل پس از اشاره‌ای به جایگاه زنان در بهائیت، از نقش زنان در گسترش این فرقه صحبت شده و در پایان، دیدگاه‌های روشنفکران درباره‌ی بابی‌گری نقد شده است. کتاب با عکس‌هایی از رهبران و اعضای گروه‌های مختلف آن‌ها به پایان می‌رسد.