سبد سفارش شما خالی است!

در این کتاب به «بررسی پیامدهای هرمنوتیک ریکور در روش‌شناسی علوم انسانی»، پرداخته می‌شود. روش گردآوری اطلاعات در این کتاب، «کتابخانه‌ای» و روش بررسی مسائل «توصیفی تحلیلی» است. نویسنده در این کتاب برخی از مبانی هرمنوتیک ریکور را نمی‌پذیرد و نیز عمومیت تلقی کُنش به‌مثابه متن و استقلال کُنش از کنشگر به‌سبب تئوری فاصله‌مندی را انکار می‌کند. همچنین نسبیت حاصل از هرمنوتیک فلسفی و تقابل با جزم‌گرایی را در نظریاتی چون تئوری گفت‌وگو و تأویل‌گرایی در درک سنت قابل نقد، بیان می‌دارد.