سبد سفارش شما خالی است!

بیان برخی از قواعد علم رجال و درایه و راه‌های شناخت وثاقت راوی در نقل روایات و صحت و عدم صحت متن و سند روایات است. در ابتدای این اثر به بحث در مورد اهمیت و کارکردهای علم رجال در زمینه شناخت روایات صحیح از غیر صحیح و نیز شناخت احوال و شخصیت روایان احادیث معصومین(ع)، مورد بحث و بررسی قرار گرفته و ‌پس از آن اقسام روایت و اصول و مبانی شناخت آن‌ها در علم درایه بیان شده است. در همین زمینه نویسنده به معرفی و توصیف احادیث متواتر، خبر واحد، خبر مستفیض، خبر متظافر، روایت صحیح، حسن، موثق، ضعیف، مقبول، مشهور، مسند (متصل، موصول، مرسل، معلق، معضل)، معنعن (مقبول و مشهور)، مسلسل، مضمر، مجهول (منقطع)، مرفوع، موقوف(مقطوع)، منقطع(معلق)، شاذّ، منکر، نادر، غریب، عزیز، معلل، مقلوب، مضطرب، مدلس، مدرج، مرسل، مختلف، مفرد، مصحف، علی‌السند، مزید، موضوع، کدبج، معتضد، منجبر، مؤید و معتبر پرداخته و شرایط راوی در پذیرفتن روایات از وی را بررسی نموده است. وی در همین زمینه به الفاظ و اصطلاحاتی که در مورد روات حدیث و اوصاف آنان از لحاظ اعتقاد و صدق و کذب نقل روایت، استعمال می‌شود، اشاره نموده و چگونگی جرح و مدح روایات را از منظر رجالیون، بیان نموده است.