سبد سفارش شما خالی است!

هنر، تاریخی دارد که نباید آن را با زندگی‌نامه‌های هنرمندان درآمیخت. حوزه‌ی هنر، به سخن هگل زیباترین جنبه‌ی این تاریخ و بهترین اجرا برای کار شاق در جهان و زحمات توانفرسا برای علم و دانش است. به همین خاطر وی به ماهیت اساسی زیبایی هنر در تفکر می‌اندیشد و از طریق کلیدی مراحلی که هنر در سیر تحقق خود طی کرده است، هدف دیگری برای خود قایل نمی‌شود. با مطالعه‌ی زیبایی‌شناسی هگل، معیار و درگاه خواننده دستخوش دگرگونی بنیادی می‌شود، زیرا او در این اثر الزام درستی را فراروی هنر عظیم شعر و موسیقی و.... قرار داده است. در این اثر هگل ضمن تحلیل فلسفی خود از هنر و مقام والای آن در حیات انسان، نشان می‌دهد که فقط عواطف کل بشریت مترقی است که می‌تواند موضوع ابدی هنر باشد. مطالب کتاب حاضر در باب فلسفه‌ی زیبایی‌شناسی هنر هگل تحت دو مبحث کلی موسیقی و شعر تنظیم شده است. مترجم در تقسیم موضوع موسیقی به خصلت کلی موسیقی، خصوصیات ویژه‌ی وسایل بیان موسیقیایی، رابطه‌ی بین وسایل بیان موسیقی و محتوای آن اشاره دارد. و در بخش شعر به اثر شعری هنر آن‌گونه که از اثر نثری هنر متمایز می‌شود؛ بیان منظوم گونه‌های مختلف شعر، شامل شعر حماسی، شعر تغزلی و شعر دراماتیک می‌پردازد.