سبد سفارش شما خالی است!

عرفان مدنظر امام خمینی (ره)، عرفانی است که از قرآن و کلام معصوم (ع) نشات گرفته و هدف آن تزکیة نفس و از خودگذشتگی برای خدمت به خدا و بندگانش است. در عرفان مد نظر امام خمینی (ره)، هرچند که افکار تاثیر پذیرفته از عرفان پیش از خود نظیر ابن عربی به چشم می‌خورد، اما ایشان به نوعی تسلیم همة عرفا نگشته و در بسیاری از موارد، عقایدی متفاوت با سایر عرفا دارند. برای مثال غالب عرفا سیاست را محل معاملات نفسانی می‌دانند و به طور عمده از دنیا و متعلقات آن به عنوان دام راه نام می‌برند و سیر و سلوک و عبادت را فردی می‌دانسته و به نحوی مخالفت خود را با جنبش‌های گروهی بیان می‌کنند. اما امام خمینی (ره) سلوک عارفانه را فردی نمی‌دانستند، بلکه آن را به جمع می‌کشاندند و حتی عرصة سیاست و اجتماع را برای این سلوک مناسب‌تر و آسان‌تر می‌دانستند و شاید یکی از عوامل گرایش به این روش، تعالیم مرحوم آیت‌ا... شاه‌آبادی، استاد عرفان نظری و عملی امام (ره) باشد. در کتاب حاضر تلاش شده است که علاوه بر بیان کلی تاریخچة عرفان و تصوف در ایران و اسلام، خاستگاه عرفان امام خمینی (ره) و حافظ بررسی و تاثیر ابن عربی بر آنها، هم‌چنین تاثیرپذیری امام (ره) از غزلیات حافظ بازگو شود.