سبد سفارش شما خالی است!

جریان اندیشگی سیاسی در تاریخ و جهان اسلام و ایران، فرای جریانات و مذاهب به ویژه شیعه و سنی، از حیث فکری سیاسی با نگرش‌های گوناگون انجام پذیرفته است. مهم‌ترین گرایش‌های عمده و اصلی در دوره‌ی شکوفایی اندیشگی و مدنی، به ویژه در قرون 4 و 5 هـ . ق عبارت‌اند از: گرایش‌های فلسفی سیاسی، فقهی سیاسی، اجتماعی سیاسی و مدیریت عملی سیاسی یا سیاست‌گذاری. گرایش فلسفه‌ی سیاسی، در گستره‌ی ساختار و سیر اندیشگی سیاسی، بسان بنیاد اندیشه و اندیشه‌ورزی سیاسی و زیربنای سایر گرایش‌های فکری سیاسی محسوب می‌گردد. این گرایش فکری سیاسی به منزله‌ی پشتوانه‌ی نظری و علمی گرایش عملی و عینی سیاسی ایرانیان و در راستای آن، از پگاه تاریخ و در جهان ایرانی، پیشینه و ریشه‌هایی بس گسترده داشته است. "حکمت جاویدان" که آمیزه‌ای از آموزه‌های حکمت دینی و حکمت عقلی و فلسفی و حکمت سیاسی محسوب می‌گردد، از مهم‌ترین ویژگی‌های قوم و سرزمین ایران است. هم‌چنین در دوران اسلامی ایران نیز حکیم ابونصر فارابی ـ قرن 4 هجری ـ موفق به تجدید، بازپردازی و سرانجام تاسیس نظام نظریه‌ی فلسفه‌ی سیاسی در ایران و جهان اسلام گردید. موضوع کتاب حاضر، گرایش فلسفی سیاسی در تاریخ و جهان اسلام و ایران است. دست‌آوردهای پژوهش در کتاب می‌تواند پیشینه و پشتوانه‌ی تبیین نظری، ترسیم عملی و تحقق توسعه‌ی مادی و اقتصادی، توامان با تعادل سیاسی و اجتماعی و در راستای تعالی معنوی و فرهنگ ملی و اسلامی را در چشم‌انداز بیست‌ساله‌ی جمهوری اسلامی ایران باز نمایاند. زیرا هدف از تالیف کتاب، دست‌یابی به دریافت فلسفی سیاسی متفکران اسلامی و تبیین چیستی و چگونگی یا شناسایی ماهیت پدیده‌ها و واقعیت پدیدارهای سیاسی و سیر و ساختار رهیافت فلسفی سیاسی و به ویژه نگرش نظری و گرایش عملی در تاریخ و جهان ایران و اسلام است.