سبد سفارش شما خالی است!

تاراس بولبا یکی از سرهنگان قدیمی و اصیل قزاق، و به طرز وحشتناکی لجوج، یک‌دنده و مصمم بود. او در سال‌های دشوار محنت‌زای سدة پانزدهم در گوشه‌ای نیمه‌کوچ‌نشین اروپا زیسته بود و در آن سال‌ها تمامی نواحی متمدن جنوبی «روسیه» را «کنیاز»ها و مالکین آنها ترک گفته بودند. تمامی آن نواحی در اثر تاخت و تازهای خانمان‌برانداز وحشیان مغول مبدل به ویرانه گردیده و به کلی سوخته و نابود شده بود. تاراس بولیا، در آن هنگام انسانی بود که از خانه و کاشانه‌اش محروم شد. وی ناخودآگاه دل به دریا زده و روحیة از خودگذشتگی و شهامت و مردانگی کسب می‌کرد. این انسان در کانون آتش و خون زندگی می‌کرد، پیوسته در معرض هجوم و جنگ می‌زیست و به طور دائم مورد تهدید و خطر قرار داشت. بعد از سال‌ها او تصمیم گرفت تا با دو پسر رشید خود استاپ و آندری به زاپاروژیة اکران برود و افتخارات قزاقی خود را با جنگاوری پسران‌اش بازیابد.