سبد سفارش شما خالی است!

چیزی راه گلویم را گرفته است. حالتی شبیه به حالت تهوع دارم آزارم می‌دهد، اما می‌دانم که تهوع نیست. بغضی که دقیقاً نمی‌دانم از کجا سر و کله‌اش پیدا شده است بغضی که مجال ترکیدنش برایم فراهم نشده است؛ و رعنا مرده! مدت‌ها پیش. من هم تنها با یادآوری او، سرنوشت و سرگذشت اوست که می‌توانم از شر او خلاص شوم. آنجا بیشتر غمی تلخ و سرد قلبم را چنگ میزند. غمی که آن قدر بی‌رمق است، که قدرت جاری کردن اشک‌هایم را ندارد. تنها جایی که می‌شود آرام گرفت، همان زیرزمین تاریک و نمناک است. آنچه که بیشتر از هر چیز دیگری در رابطه با رعنا، مرا می‌آزارد، این باور تلخ و عذاب‌آور من است، که تا بدون کوچک‌ترین تردیدی به آن ایمان دارم. من باور دارم، که رعنا لحظه‌ای از زیستنش شادمان نبود.