سبد سفارش شما خالی است!

نگارنده در آغاز این پژوهش، از منشا به وجود آمدن شیعه سخن می‌راند. به تصریح وی: "برای ذکر منشا گسترش جداگانه‌ی تشیع، اصطلاح انشعاب را بی‌تردید می‌توان به کار برد. امت صدر اسلام در اثنای مشاجره‌ای بر سر اقتدار واقعی و تعیین رهبر دینی ـ سیاسی بر حق خویش (امام) گرفتار انشعاب شد. لکن، وقتی گروه عقب‌زده شده به ناچار، به موضع مخالف رانده شد، در اندک زمانی در آن ویژگی‌هایی خاص فراتر از علت اصلی این شکاف پدید آمد که عبارت بودند از: پیوندی خاص با اولیایشان که همان امامان بودند، سنن شرعی آنان که از امامان اقتباس کرده بودند، اعمال عبادی خاص در دین، اعیاد ویژه و زیارتگاه‌هایشان، رسوم مذهبی خاص و سرانجام روحانیتی که منحصر به شیعه است". وی در ادامه از عقاید فرق مختلف شیعه اعم از شیعه‌ی امامیه یا دوازده امامی، شیعه‌ی غالی، اسماعیلیه یا هفت‌امامی و زیدیه، سخن می‌راند وی می‌افزاید: "تفاوت‌های موجود میان شیعیان و اکثریت مسلمانان ـ سنیان ـ چندان زیاد نیست که تشیع دوازده‌ امامی یا هفت امامی را بتوان دین‌های جداگانه‌ای به حساب آورد. از سوی دیگر معلوم نیست آیا گروه‌هایی مانند نصیریه (علویون) و دروزی‌ها و... را که شیعیان آنان را به عنوان غالی از خود رانده‌اند، بتوان متعلق به اسلام دانست".