سبد سفارش شما خالی است!

هدف از نگارش این کتاب، تصحیح متن داستان "رستم و زنون" به قلم الماس خان کندوله‌ای ـ که یک اثر حماسی کردی در قالب مثنوی است ـ و مطابقت آن با داستان‌های شاهنامه است. در این بررسی نقاط اشتراک و وجوه تمایز دو اثر بازگو شده و بعضی قهرمانان مشترک با هم مقایسه شده‌اند. هم‌چنین مطالبی در خصوص نژاد کردی، زبان کردی، بررسی وضعیت طایفه‌ی کندوله، شرح حالی از زندگی شاعر، بحثی درباره‌ی حماسه و اشخاص داستان، نیز خلاصه‌ای از متن "رستم و زنون" به زبان فارسی فراهم آمده است. در پایان نیز کل داستان به همراه آوانگاری آن به چاپ رسیده است. گفتنی است در داستان "رستم و زنون" یکی از نبردهای ایران و توران در زمان کیخسرو به تصویر کشیده می‌شود. بیش‌تر شخصیت‌های این داستان، همان شخصیت‌های شاهنامه هستند. درباره‌ی وجوه اشتراک و تمایز این دو اثر در کتاب تصریح گردیده است: "میرزا الماس خان به تقلید از فردوسی، در آراستن صحنه‌های نبرد و قتال و توصیف مجالس نشاط و طرب و بیان افکار پهلوانی و توصیف لشکرکشی‌ها و جنگ‌ها به مدارج بالایی دست پیدا نموده است. البته باید متذکر شد که شکوه ابیات الماس خان هرگز به پای شاهنامه‌ی فردوسی نمی‌رسد. یکی از تفاوت‌های این داستان با شاهنامه فردوسی این است که در هیچ کجای شاهنامه و یا کتاب دیگری، نریمان، جد رستم، به هیچ وجه، توصیه‌ی بزن و بگریز را برای فرزندانش به جا نگذاشته است که در داستان رستم و زنون، زال به فرزندانش اعلام می‌کند که همان طور که نریمان برایمان توصیه‌ای به جا گذاشته است، بزنیم و بکشیم و آن گاه فرار کنیم. این چیزی است که از روز اول به این صورت بوده است. آن گونه که در رستم و زنون، سراینده‌ی داستان رستم را خوار در مقابل زنون قرار داده است در شاهنامه مشاهده نمی‌شود. فردوسی آتشین‌ترین کلام خود را به رستم نثار کرده است. زبونی رستم به واقع خواری فردوسی است".