از نیمهی خالی تا تعالی حضور: بررسی موقعیت زن در شعر پس از انقلاب
شعر فارسی - قرن 14 - تاریخ و نقد / زنان درادبیات
با پیروزی انقلاب اسلامی ایران در سال 1357، موضوع و مضمون شعر دچار دگرگونی شد. شاعران پس از انقلاب کوشیدند تا رویدادهای اجتماعی، سیاسی و فرهنگی را در شعر خود منعکس کنند. آنها تحت تاثیر عواملی همچون گرایش به دین، ارتقای سطح فرهنگ جامعه، جنبشهای جهانی زنان و... به زنان و مسائل مربوط به آنها از منظری تازه نگریستند و به پیرو آن خواستهها، عواطف، احساسات، دغدغهها و علایق آنان را مطرح کردند. زن در شعر دهههای شصت و هفتاد استقلال و تحرک دارد، عاشق میشود و برمیگیزند، او به جستوجوی خویشتن است و علیه باورهای نادرست میستیزد و با اعتراض به نابرابریها از حق خود دفاع میکند. در مقابل، شاعران نیز برای حضور و پویایی او ارزش قائلند و با ارائة تصویری نو از زن، به او هویتی تازه میدهند. کتاب حاضر، به بیان جایگاه و موقعیت زن در شعر پس از انقلاب اختصاص دارد. این رساله در پنج بخش با عنوانهای زیر تنظیم شده است: بررسی موقعیت سیاسی، اجتماعی و... ایران در دهههای شصت و هفتاد؛ نقش عوامل موثر بر نگرش شاعران نسبت به زن در شعر دهههای شصت و هفتاد؛ جایگاه زن در شعر دهههای شصت و هفتاد؛ نقد و تحلیل اشعار شاعران و نتیجهگیری و پیشنهادات.