سبد سفارش شما خالی است!

بازدارندگی، یک استراتژی اجبار ـ محور است. این استراتژی دربردارنده‌ی استفاده‌ی هدف‌مند از تهدید به زور برای اعمال نفوذ بر انتخاب‌های استراتژیک طرف مقابل است. با این پیش‌فرض که رقیب ظرفیت انجام انتخاب‌های حیاتی را در سراسر روند منازعه حفظ خواهد کرد. این مفهوم با پایان گرفتن جنگ جهانی دوم، به موازات تحکیم و تداوم نظام‌ دوقطبی، جایگاه خود را در تفکر استراتژیک غرب تثبیت کرد، به طوری که بیش از چهار دهه بر اندیشه‌ی استراتژیک غرب مسلط گردید. بازدارندگی در دوران جنگ سرد یکی از مفاهیمی بود که بیش‌تر دانشمندان برای بررسی روابط دو قطب نظام بین‌اللمل از آن سود می‌جستند، اما با پایان جنگ سرد و تحول در وضعیت استراتژیک جهان، پژوهشگران روابط بین‌الملل، لزوم بازنگری در آن را احساس کردند. نگارنده در کتاب حاضر این مفهوم را در جهان پس از جنگ سرد و به ویژه پس از حادثه‌ی یازده سپتامبر بررسی می‌کند، و با بهره‌گیری از رویکردهای واقع‌گرایی و سازه‌انگاری و دو رشته‌ی جرم‌شناسی و مطالعات استراتژیک، به تبیین این مفهوم در شرایط جدید می‌پردازد. مطالبی در زمینه‌ی ظهور و سقوط بازدارندگی، بازدارندگی استراتژیک، بازدارندگی در عمل، هنجارها و ارتکاب جرم، آینده‌ی بازدارندگی و... در کتاب گنجانده شده است.