سبد سفارش شما خالی است!

وقتی آثار گرانسنگ عرفا از جمله مثنوی و دیوان حافظ را ورق می‌زنیم، این بزرگان را داعی مقوله سترگی به نام عشق می‌بینیم که در اکثر اوقات در مقابل عقل قرار دارد و این در حالی است که عقل حتی برای خود این بزرگان ابزاری کارآمد برای آفرینش آثارشان بوده است. کتاب حاضر منظور عرفا از ستیز با عقل و امکان یا عدم امکان آشتی بین این دو مقوله را مورد بحث و بررسی قرار داده و به فراخور خود رابطه عرفان با عقل را مشخص می‌کند.