جنگ و درنگ 1: نقد ادبیات دفاع مقدس مازندران داستان
ادبیات دفاع مقدس پس از دههی 60 در کنار سایر مقولههای ادبی شروع به بالیدن کرد. کتابهایی که پس از پایان جنگ، در قالب شعر، رمان، داستان کوتاه، خاطره و زندگینامه چاپ و منتشر شدند بیانگر این مهم بودند که برای هشت سال پایداری و مقاومت مردم ایران در برابر متجاوزان حساب دیگری باید باز کرد. نویسندهی کتاب پیش رو بر این باور است که بهترین روش برای شناخت کم و کیف ادبیات پایداری این است که آن را به بوتهی نقد بسپاریم و برای تحلیل و بررسی دقیقتر بهتر است که نخست کارنامهی هر کتاب و نویسنده را با توجه به شرایطی که در آن به سر میبرد، در حد توانایی و امکاناتی که محیط جغرافیایی و اجتماعی او در اختیارش قرار میدهد با دقت ارزیابی کنیم. ساده سخن این که ابتدا به جایگاه ادبیات پایداری در محدودهی استانها پی ببریم و سپس در مقام مقایسه با روند رو به پیشرفت ادبیات پایداری در سطح کشور و پس از آن، جهان برآییم. "جنگ و درنگ" تاملی است بر ادبیات پایداری استان مازندران. نویسنده با هدف شناخت جایگاه ادبیات داستانی دفاع مقدس در مازندران به بررسی 3 کتاب با نام بوی باران؛ من، بابا و یک کماندو؛ و پریرو میپردازد. وی در هر بخش نخست شرح مختصری از زندگی نویسنده را درج کرده و پس از بیان خلاصهی داستان به نقد آن میپردازد.