سبد سفارش شما خالی است!

سابقۀ جهانی شدن به زمانی باز می‌گردد که اولین جادۀ بزرگ ارتباطی مبادلاتی (جادۀ ابریشم) میان شرق و غرب کشیده شد. به نظر می‌رسد که مفهوم جهانی شدن در دهۀ 1980 در جهان غرب مطرح گردید و بدین طریق در سطح جهان گسترش یافت. واژۀ جهانی شدن از جمله مفاهیمی است که اتفاق نظر در مورد تعریف آن کمتر وجود داشته است؛ اما مختصرترین تعریفی که می‌توان برای آن ذکر کرد این است: "رقابت بی‌قید و شرط در سطح جهان" بنابراین جهانی شدن بر حوزهای مختلفی چون: فرهنگ، سیاست، شهر، اقتصاد، و هنر تاثیرگذار است. اینک که از پدیدار شدن واژۀ جهانی‌سازی بیشتر از دو دهه می‌گذرد، موافقان و مخالفان جهانی شدن دیدگاه‌های گوناگونی در این باره دارند. حامیان جهانی شدن معتقدند که روند رو به رشد همبستگی اقتصادی، رشد پیچیده و روز به روز اطلاعات و... منجر به نوعی خودآگاهی جهانی و در نتیجه نوعی همبستگی جهانی می‌شود، اما مخالفان بر این عقیده‌اند که تسلط همه‌جانبۀ قدرت و ثروت موجب می‌شود که قدرت‌های سرمایه‌دار با استفاده از تغییرات جدید جهانی، تسلط خود را بر کشورهای دیگر به منظور بهره‌کشی بیش‌تر از آن‌ها افزایش دهند. در هر حال، جهانی شدن بخشی از فرآیند بازسازی و بازاندیشی مجدد و بنیادین در سیاست و نظریۀ اجتماعی معاصر است؛ جهانی شدن که در حال حاضر با شیوه و الگوی آمریکایی، که الگویی مسلط است، هم‌خوانی دارد و در همین نکته است که نگرانی و ترس برخی از کشورهای اروپایی از جمله فرانسه و نیز کشورهای آسیایی را از جهانی شدن به معنای کنونی برانگیخته است. از این دیدگاه آمریکا، با دارا بودن قدرت نظامی و اقتصادی و نیز قدرت ارتباطات و تکنولوژی پیشرفته، کشوری است که توان تسلط بر جهان و تحمیل الگوی خود بر سایر کشورهای جهان را دارد و به آن دلیل که این کشور پایگاه نظام سرمایه‌داری جهانی است، بنابراین جهانی شدن در مفهوم عام آن همان "سرمایه‌داری" و در مفهوم خاص آن "آمریکایی شدن" جهان است.