سبد سفارش شما خالی است!

ویران‌شهر یا مدینه‌ی فاسده (دیستوپیا) نقطه‌ی مقابل آرمان‌شهر است: تاریک‌ترین و مهیب‌ترین شکلِ قابل‌ تصور از اجتماع انسانی. حکومت‌ تمامیت‌خواه قرن بیستم در شوروی با وعده‌ی بنای مدینه‌ی فاضله آغاز به کار کرد، اما آنچه به‌جا گذاشت، جامعه‌ای بود ویران که مفاهیمی چون هویت فردی و نیز مقومات زندگی بشری، یعنی امید و شوق به آینده در آن‌ها از میان رفته بود. سینما نیز به‌تبع ادبیات به پدیدآمدن چنین جوامعی واکنش نشان داد و کوشید به زبان خود جوامع سترونی را به تصویر بکشد که در آن‌ها آدمی به حداقل تقلیل یافته و چیزی نیست جز ازخودبیگانه‌ای اسیر دوری باطل. نویسنده در این کتاب، بخش تاریخی و علل وجودی سینمای شوروی را از طریق ادبیات، نمایش و سیاست بررسی می‌کند. همچنین وی تحلیلی جامع از عوامل ساختاری این سینما ارائه می‌دهد.