آثار علوی
هواشناسی - متون قدیمی تا 1800
رسالة آثار علوی از گروه رسالههای ارسطو (322-384 ق. م) در علم طبیعت و موضوع آن به طور کلی، ارائة نظریة بدیع وجود دو بخار خشک و تر است. ارسطو به یاری این نظریه پدیدههایی را که در جو، خشکی و دریا روی میدهد مانند شهاب ثاقب، ستارگان دنبالهدار، راه شیری، باران، مه، برف، تگرگ، باد، زمینلرزه، رعد و برق و صاعقه و رنگینکمان، هاله، رودها و دریاها، سنگها و فلزات را تبیین میکند. وی معتقد است که جریانی دایمی از مرکز زمین به سوی بالاترین نقاط جو حرکت میکند و دوباره به آن بازمیگردد. رسالة آثار علوی، که تا آستانة رنسانس متن اساسی این علم محسوب میشد، از بعد تاریخی اهمیت بسزایی دارد. این تنها رسالهای است که در آن به قلمروهای متفاوت علوم مانند نجوم، جغرافیا، فیزیک، هندسه، نورشناسی، زمینشناسی، زلزلهشناسی، آتشفشانشناسی، شیمی و حتی هواشناسی به معنی امروزی کلمه، یعنی پیشبینی هوا اشاره شده است. کتاب حاضر، بر اساس یک ترجمة انگلیسی و سه ترجمة فرانسوی و با توجه به ترجمة عربی، به فارسی برگردانده شده است.