عشقی
کتاب حاضر، ارزیابی دیدگاههای اجتماعی و شرح زندگی سیاسی و ادبی ((میرزاده عشقی)) است. نویسنده، چهره عشقی را به مثابه ((سیمای نجیب یک آنارشیست)) به تصویر میکشد و درباره او چنین تصریح میکند :((صدای عشقی همواره ندای عقل و ترقیخواهی نبود. در بسیاری موارد غریو ناظری هیجانزده و عاصی بود که از اوضاع نابهسامان به تنگ آمده و خواستار خشونتی است که به همه خشونتها پایان دهد .عناوین پنج فصل کتاب به ترتیب عبارتاند از :((در صحنه پیکار اجتماعی))، ((جهانبینی و اندیشه سیاسی))، ((پارهای عقاید و احساسها))، ((ارزش ادبی)) و ((تجربه روزنامهنگاری)) .مطالب پایانی کتاب شامل دو پیوست درباره نوشتههای عشقی و عقاید دیگران در باب این شخصیت است .در انتهای کتاب، علاوه بر نمایه متن، تصاویری از روزنامه ((قرن بیستم)) به چشم میخورد .(گفتنی است میرزاده عشقی شاعر، نویسنده و روزنامهنگار ایرانی است که در سال 1272ه ش در همدان متولد شد و در سال 1303به قتل رسید .ذوق ادبی او آمیخته با احساسات وطنپرستی، آزادیخواهی و اصلاحطلبی بود .وی روزنامه قرن بیستم را که حاوی مقالات و اشعار تند ضد حکومت بود در تهران انتشار داد و سرانجام، جان خود بر سر آن نهاد(.