سبد سفارش شما خالی است!

اعیان ثابته از تعابیری است که در آثار «ابن عربی» مکرر به‌کار رفته است. این واژه به‌معنای «ذوات» و حقایق ماهوی موجودات متجلی به تجلی اسمی حق تعالی، به‌کار برده می‌شود و به این معنا «اعیان ثابته» نزد ابن عربی و اتباع ا‌و، شئون ذاتی حق و صور اسمای الهی‌اند. این کتاب، از جمله آموزه‌های متعالیه در حکمت ذوقی (ابن عربی) بوده که به بررسی مسائل مهم حکمت ابن عربی، پیشینه اعیان ثابته در اندیشه حکما و نسبت اعیان ثابته با حق تعالی و خلق او، می‌پردازد.