سبد سفارش شما خالی است!

از جمله خصایص مشترک بین پیامبر (ص) و امام (ع) خصیصه‌‌ی علم است. برخی از فرق مسلمین، دایره‌ی عصمت برگزیدگان الهی را ضیق کرده‌اند و در بحث علم نیز حد دانایی آن‌ها را محدود می‌دانند. اخیرا نیز برخی از کسانی که به ظاهر شیعه هستند، مطالبی در نفی علم همه‌جانبه‌ی معصومین (ع) مطرح کرده‌اند. نگارنده در کتاب حاضر به بررسی این موضوع اعتقادی پرداخته و این مباحث را مطرح می‌سازد: نیاز و فایده‌ی این بحث، حد علم برگزیدگان الهی و دلایل آن، بررسی آیات نافی علم برگزیدگان الهی، علم برگزیدگان الهی در روایات، و علم برگزیدگان الهی از دیدگاه فلسفی و عرفانی. به زعم نگارنده: "در نگرش عقلی و ضوابط فلسفی و نیز معیارهای عرفانی، معلوم و مبرهن گشته که انسان معصوم همان فرد کامل و برگزیده‌ی الهی است که برترین جنبه‌ی حکایت‌گری از حق را داشته و در نتیجه برترین جلوه‌ی صفات خداوند خواهد بود. اگر جلوه و مظهر هر اسم صفت، بروزدهنده‌ی آن صفت و نشانگر آن جنبه از اسم الهی است، انسان کامل و خلیفه‌ی الهی مظهر و جلوه‌ی اسم ذات است که مبدا و مصدر همه‌ی صفات حضرت حق است. این جلوه‌گری توسط خلیفه‌ی الهی در بالاترین حد ممکن در عالم ممکنات خواهد بود که از جمله‌ی آن‌ها احاطه‌ی علمی و سیطره‌ی معرفتی بر حقایق ماسوی الله است".