سبد سفارش شما خالی است!

دوران طلایی، نخستین دورة حیاط بود؛ دوره‌ای که در آن فلاسفة یونانی، شادی را به عنوان آخرین مرحلة رشد معنوی فرد بازتابی از پیشرفت شخصیتی، دستاوردهای زندگی و رسیدن به اهداف می‌دانستند. شادی به معنای ایده‌آل‌ترین نوع زیستن در اوج تلقی می‌شد و رسیدن به آن کار چندان ساده‌ای به نظر نمی‌رسید. شادی مورد نظر آنها، از آن دسته شادی‌های امروز، که به راحتی می‌آیند و می‌روند، نبود؛ بلکه نوعی از شادی بود که بدون در نظر گرفتن شایستگی و درصد رشد اخلاقی و هوشی افراد حق مسلم همة آنها محسوب می‌شد. جلد ششم، از مجموعه کتاب‌های جیبی «در جست‌وجو شادی» با عنوان «قفس طلایی» به بیان عقاید فلاسفة یونان باستان دربارة شادی اختصاص دارد.