دو نمایشنامه: جریره، جریره، خاکسپاری سهراب
مجموعهی حاضر، حاوی دو نمایشنامه با نامهای "جریره، جریره" و "... خاکسپاری سهراب" است که با برداشت از شاهنامهی فردوسی به رشتهی تحریر درآمده است. در نمایشنامهی نخست، نویسنده، کل زنان دژ کلات را جریره (ها) و کل مردان آن را فرد (ها) میبیند. در طی نبرد فردها با سپاه کیخسرو به فرماندهی توس و گودرزیان، جریرهها دست به افشاگری سیاست برادرکشی کیخسرو برای قبضه کردن قدرت میزنند و عاقبت هم جریرهها و هم فردها در این نبرد جان میبازند؛ مردان در میدان نبرد و جریرهها با خودکشی تا به بردگی و اسیری برده نشوند. در دومین نمایشنامه نیز به تراژدی فرزندکشی رستم و سهراب از دیدگاه جدیدی نگاه شده است. دیدگاهی که بیشترین سهم تراژدی نه بر شانهی مردان که بر دوش زنها فرود آمده است. در پایان نمایش، "تهمینه" پس از مرگ "سهراب" با گفتن این مطالب که: "من تهمینه رستم را به خود نخواهم خواست... من تهمینه در متن بعدی سهرابی به گیهان نخواهم آورد". قصر را به آتش میکشد و خود نیز در آتش میسوزد.