افشینهای شاهرودی (شعرهای دیداری)
شعر دیداری واجد ویژگیهایی است که تنها در ظرفیت کلام نیست و همة ابعاد آن با خواندن و شنیدن منتقل و درک نمیشود. تصاویر ذهنی، در شعر دیداری با تداخل و همنشینی با تصاویر عینی، قدرت انتقال بیشتری پیدا میکنند و فاصلة تعبیرپذیری شعر کوتاهتر میشود. از این رو سرایندگان شعر دیداری افزون بر ذهن، چشم تربیت شدهای برای دیدن و درست دیدن دارند و تکبعدی نیستند. «افشین شاهرودی» عکاسی شناختهشده و مطرح میباشد که از نوجوانی شعر نیز سروده و شعر دیداری را به شعر امروز ایران معرفی کرده است. او رابطهای دوسویه با عکاسی و شاعری برقرار کرده و از این طریق به فضایی دستیافته که با فضای شعر کلاسیک و معاصر ایران متفاوت است. شاهرودی را میتوان شاعری سورئالیست نامید که از رویاهایش عکس میگیرد. رویاهایی که در قالب تداعی آزاد، به شعری ساده که متکی به جنبههای بصری است، تبدیل میشود. شاهرودی در مجموعة حاضر، علاوه بر شعرهایش مقالهای جامع دربارة شکلگیری و چگونگی شعر دیداری آورده است.