سبد سفارش شما خالی است!

در این کتاب ارتباط میان «عباس کیارستمی» و «ساموئل بکت» در نوع تفکر فیلم‌سازی آشکار می‌شود. نویسنده می‌کوشد اثبات کند که این دو کارگردان با استفاده از «عدم نمایش»، موضوع موردنظر خود را به بیننده نمایش می‌دهند. این حذف تعمدی و غیر تعمدی باید به‌خاطر رویارویی آنها با زیبایی‌شناسی شرقی باشد. در ادامه نویسنده درباره حضور زیبایی‌شناسی اشعار کلاسیک فارسی (حافظ و خیام) و اشعار مدرن فارسی (سپهری و فرخزاد) در آثار کیارستمی بحث می‌کند و به زیبایی‌شناسی «کمینه‌ای» در اشعار به سبک «هایکوی» کیارستمی و عکس‌های او از مناظره می‌پردازد که پر از فضاهای خالی هستند. در پایان علاقه کیارستمی را به درختان بررسی و ادعای او مبنی بر این‌که درختان عامل همبستگی انسان با طبیعت هستند، تحلیل می‌کند.