سبد سفارش شما خالی است!

رابطه آزادی انسان و اراده الهی از پیچیدهترین مسائل کلام اسلامی است. علامه جعفری از منظری فلسفی ضمن تبیین مفهوم خواستن، میل، اراده و اختیار به تبیین ماهیت اختیار انسان و رابطه آن با نظام هستی میپردازد و وضع انسان را در چارچوب سنتهای الهی، زمینههای اجتماعی مطالعه کرده و به نتیجهگیری تعاملگرایانهای میان علم و اراده خداوند و اختیار بشر رسیده است. بیشتر بحث معطوف به مشخص کردن کارکردها و نقش اعمال ارادی، تغییر و ثبوت، استعداد و غریزه و جایگاه اختیار در نظام علت و معلول اختصاص یافته است.