سبد سفارش شما خالی است!

در این کتاب که ویژه‌ی مبلغان و مداحان اهل بیت (ع) نگاشته شده، نگارنده تعریفی از گریز در مداحی و تاریخچه‌ی آن به دست می‌دهد. به تصریح وی: "این سیره، امروز به عنوان شیوه‌ای معمول در روضه‌خوانی و ذکر مصیبت ائمه (ع) استفاده می‌شود؛ به این طریق که مداح ابتدا مطالبی تاریخی، علمی، عرفی را به عنوان مقدمه ذکر می‌کند و بعد آن را با حادثه‌ی عاشورا یا مصیبت ائمه‌ی دیگر تطبیق می‌دهد که اصطلاحا به این کار، "گریز" گفته می‌شود. این روش معمولا در نقطه‌ی اوج مصیبت، استفاده می‌شود. امروزه این شیوه بیش‌تر به صورت هنر جلوه می‌کند چون ریشه‌ در ذوق و سلیقه و هنر مداح دارد. مداح اگر نگاه هنری داشته باشد، خوب می‌تواند از این هنر استفاده کند و 2 جریان و حادثه را طوری با لطافت و زیرکی یه یک‌دیگر ربط دهد که علاوه بر دلنشین بودن، مجلس را به اوج برساند. این روش ریشه در سیره‌ی معصومین (ع) دارد". آن‌گاه پس از ذکر گریزهایی درباره‌ی امامان و افراد مختلف، پنج غزل درباره‌ی امام زمان (عج) سروده شده است.