سبد سفارش شما خالی است!

بر اساس اندک شواهد باقی‌مانده در تاریخ، ایرانیان باستان از دانش اخترشناسی بهره‌مند بودند. آگاهی کنونی از تاریخ نجوم ایران بیش‌تر به فعالیت اخترشناسان ایرانی در دورة اسلامی بازمی‌گردد. امروزه برخی از پژوهشگران، دستاوردهای نجوم اسلام را با نام نجوم عربی می‌شناسند. چرا که نام و آثار اخترشناسان ایرانی، بیش‌تر عربی و برجای‌مانده از دورة اسلامی است، اما حتی در کنار نام‌های عربی آنها نسبت‌های ماهانی، مروزی، خوارزمی و... گواه بر اصالت ایرانی این دانشمندان است. نگارنده در این کتاب، نخست به اختصار به تاریخ نجوم در تمدن‌های گوناگون نظیر بابل، ایران باستان، مصر قدیم و... پرداخته و سپس شخصیت‌های مهم اخترشناسی ایرانی را طی سده‌های دوم تا نهم هـ . ق معرفی کرده است. آن‌گاه ابزارهای نجومی و رصدخانه‌ها را مطرح و دستاوردهای علمی اخترشناسان ایرانی (اندازه‌گیری محیط زمین، رویت هلال ماه و....) را بررسی کرده است. در پایان نیز تحولات نجوم جدید در ایران به شیوة توصیفی، از دورة صفویه تا دورة کنونی، ارزیابی کرده است.