سبد سفارش شما خالی است!

در مجلد سوم از این مجموعه‌ی مصور، جلوه‌هایی از قدرت ایرانیان باستان در زمینه‌ی مهندسی آب، نیز برخی از راه‌کارها و چاره‌اندیشی‌ها در زمینه‌ی بهره‌برداری از آب، بازگو شده است. به تصریح نگارنده: "شگفتی‌آفرینی‌های پدران ما یکی دوتا نیست، باید سد دول ابراهیمی را دید، آب‌رسانی دشت ایگ از رودخانه‌ی رودبال را یافت. آسیاب‌های مسجد سنگی داراب را به چشم دید. با دراکان آشنا شد و چگونگی آب‌رسانی آن را به دشت مادوان پی گرفت. سد استوار تنگ آب ماهی اشکنان را به تماشا نشست و کارهای بزرگ داریوش را در آبیاری جلگه‌های رامگرد و کربال شناخت. به کارآمدگی سازه‌ها پرداخت. باید دانست که چگونه سد دول ابراهیمی پیش‌گیر فرسایشی سترگ شده است. باید به لایروبی دژ چاه‌های بسیار پرداخت. بسیاری از دژهای ایران، افسانه‌ای اسطوره‌ای دارد. دژ مزایجان، دژ استفرن، دژ دختر داراکو از این نمونه‌هاست. ایرانیان نه تنها در فن‌آوری و آفرینش سازه‌های آبی، سرآمد روزگار خود بودند که در نگارش و سازمان‌دهی امور آب، اگر نه بی‌مانند که کم‌همتا بودند".