سبد سفارش شما خالی است!

پژوهشی درباره ارتباط شریعت و طریقت در رفتار و نگرش عارفان و صوفیان است. نویسنده با هدف پاسخگویی به اتهام شریعتگریزی عارفان به تحلیل جایگاه و معنای شریعت در انظار و آراء فرقهها و شخصیتهای عارف و صوفی پرداخته است. نویسنده ضمن تبیین ابعاد معرفتشناسی و زبانشناسی و رفتارشناسی عارفان مشخص میسازد که بسیاری از مشکلات مربوط به عدم فهم اندیشه عارفان به زبان و نظام معرفتی آنها برمیگردد. وی مستنداتی از عارفان بزرگ ارائه میدهد مبنی بر اهمیت شریعت و شریعتمحوری در تفکر و رفتار آنها. از جمله مشخص میسازد در اندیشه عارفان مسلمان شریعت، طریقت و حقیقت سه مرحله و مرتبه جداییناپذیر هستند که باید مورد اعتنا قرار گیرند. وی اندیشه سقوط تکلیف را از ساحت عرفان و تصوف مبرا دانسته و کلمات آنها را تأویل و توجیه کرده است.