سبد سفارش شما خالی است!

خانواده با ورود عضوی ناتنی با مشکلات و تنش‌های جدیدی روبه‌رو می‌شود که تاکنون تجربه نکرده است و هرقدر هم که خوب از عهده‌اش برآیند، تا وقتی که همه با هم زندگی می‌کنند، این تنش‌ها از بین نخواهد رفت. اما بسیاری از این خانواده‌ها می‌توانند با تلاش، درک، تحمل، ارتباط و خویشتن‌داری اعضا، سامان خوبی داشته باشند. یکی از این رابطه‌ها، رابطه‌ی پدرناتنی با فرزندان خانواده است. پدرناتنی شدن به معنی رویارویی با روابط، کش‌مکش‌ها، و لذت‌های جدید است. برای بهتر شدن رابطه‌ی پدرناتنی با فرزندان اولین کلید این است که شوهر جدید برخوردهایی را که فرزندان به دلیل ازدواج با مادرشان نسبت به او بروز می‌دهند، درک کند. در رابطه‌ی پدرناتنی و کودکان احساسات ضدونقیضی به وجود می‌آید، اگر پدرناتنی تمام سعی خویش را به کار برد تا هم‌جواری با فرزندان ناتنی را چنان پیش ببرد که تحمل جنبه‌های منفی‌شان آسان باشد و تماس‌هایی با آن‌ها ایجاد کند که او را قادر سازد تا به جنبه‌های مثبت‌شان پی برد، آن‌گاه احساسات طبیعی ضد‌ونقیضی که میان آن‌ها ایجاد می‌شود برای همه‌ی آن‌ها مهارشدنی‌تر می‌شود. پدرناتنی نقش موثری در زندگی خانواده‌ی جدید ایفا می‌کند، در حالی که موانع و مسائلی بر سر راه او وجود دارد. به همین دلیل نگارنده در کتاب حاضر به عرضه‌ی راه‌کارهای کاربردی و منطقی برای پدرهای ناتنی پرداخته و به لزوم جایگزینی توقعات واقع‌بینانه به جای تفکرات رویایی در پدرهای ناتنی تاکید کرده است. وی مباحثی چون: درک سازگاری فرزندان ناتنی، ورود ناخوانده، تعیین میزان مشارکت والدین در تربیت کودکان، اهمیت حرمت گذاشتن، و تحکیم موضوع را بررسی کرده است.‌