منم داریوش، شاه بزرگ
داریوش هخامنشی اول، شاه ایران، 485 - 550؟ ق.م / ایران - تاریخ - هخامنشیان، 558 - 330ق.م.
داریوش یکم، سومین پادشاه هخامنشی است که توانست قلمروی هخامنشیان را به گستردهترین حالت یعنی از رود سند در سرزمین هند تا رود دانوب در اروپا و از جنوب تا رود نیل برساند. وی افزون بر گسترش قلمرو در داخل این شاهنشاهی وسیع، مدیریتی توانا ایجاد کرد که تقریبا تا پایان حکومت هخامنشیان اصلاحات و اقدامات وی پابرجا بود. ایجاد شبکۀ راهها و چاپارخانهها، ایجاد قوانین شاهی و توجه به قوانین محلی هر ناحیه، ایجاد سپاه زبده (گارد جاویدان)، رونق تجارت زمینی و دریایی، و ایجاد پیمانهها و مقیاسهای واحد در سراسر شاهنشاهی از جلمه این اقدامات بود. نگارنده در کتاب حاضر به صورت فشرده رخدادهای پادشاهی داریوش را به تصویر کشیده و از اقدامات او در عصر هخامنشی سخن گفته است. ماجرای بردیای دروغین و شورشهای ایالات در ابتدای حکومت داریوش، تسخیر پنجاب و لشکرکشی به اروپا و همچنین حمله به سرزمین یونان از عمدهترین حوادث سیاسی عصر داریوش است. خصایص، سیاست و کشورداری داریوش از دیگر موضوعاتی است که نویسنده به آن میپردازد. او هرچند بنا به کتیبههایش، خدای بزرگ اهورامزدا را میپرستید، اما هیچگاه نسبت به مذاهب سایر ملتهای تشکیلدهندۀ شاهنشاهیاش سختگیری نکرد و هر سرزمین مراسم و آداب مربوط به خدایان خود را به جا میآوردند. داریوش پس از 36 سال پادشاهی به مرگ طبیعی درگذشت و در نقش رستم در آرامگاهش قرار گرفت.